Są sprawy smutne i wesołe. Generalnie lubię marudzić, ale jak jest wesoło, też mi to nie przeszkadza. Swego czasu obraziłem się na „Nową Fantastykę”, obraziłem się tak bardzo, że zapowiedziałem, że już tego czasopisma nie będę kupował. Smutna sprawa, bo na tym piśmie się wychowałem i ogromnie je ceniłem. Moje uwielbienie po pewnym czasie zmieniło się w sentyment. Sentyment ów odczuwałem przez kilka lat, by po kolejnej aferze z udziałem Konrada Lewandowskiego i redakcji NF (nota bene, z forum NF uciekła wtedy spora ilość cennych ludzi), sentyment przekształcił się w żal.
Teraz czas na wesołą nowinę – w ostatnim numerze do czasopisma dołączono książkę Paula Andersona „Stanie się czas”. Mimo złożonych obietnic nie byłem w stanie powstrzymać się przed kupieniem gazety.
Życie potrafi jednak płatać figle i bywa okropnie złośliwe, takie też było w momencie, kiedy przyszedłszy do domu zabrałem się do przeglądania czasopisma. Najbardziej zaciekawił mnie artykuł o czeskiej fantastyce. Jakież było moje zdziwienie, kiedy zobaczyłem tam zdjęcie Miroslava Žambocha… Nie muszę chyba dodawać, że fotografia była mojego autorstwa, a opublikowana została bez mojej zgody…
Nie wkurzyłoby mnie to, gdyby nie fakt, że ktoś, kto wykorzystał moją fotografię w artykule, najprawdopodobniej zrobił to świadomie i trudno nazwać to inaczej niż kradzieżą. Zdjęcie jest ogólnodostępne w internecie i bardzo łatwe do wyszukania poprzez Google. Co ważniejsze, na niemal wszystkich swoich zdjęciach nadrukowuję podpis autorski. W artykule w NF został on wycięty (rozumiem, względy edytorskie), co gorsza zdjęcie zostało wyretuszowane i nigdzie nie znalazłem informacji, kto jest jego autorem. Przykre, ale prawdziwe…
Ot złośliwość losu i znak, że ze skrewioną przez przewodasowstwo „Nową Fantastyką” powinienem skończyć raz na zawsze.